написано: 12 январь 2007 г. | опубликовано: 13.01.2004

De vertaler - Katja BONDAREVA

WIJ ZULLEN JULLIE DE WAARHEID VERTELLEN…

Velen van ons herinneren zich nog zeer goed de opdringerige ideeлn van Lenin over de gedrukte massamedia, over het collectieve en het collectivisme. Door deze “pareltjes” werden wij in ons leven geleid van de geboorte tot aan de dood. En wij aanvaarden in principe deze ideeлn, alwetend waar naar ze toe kunnen leiden, verwerpen de trieste ervaringen van partijdigheid en de politisering in kunst en nemen het   risico om een poging te doen een start te maken met het eerste internationale onafhankelijke literaire tijdschrift voor emigranten. Met de naam “De dag” . In de Russische versie “Denj”. Met dit initiatief willen wij onze bescheiden inbreng doen in een ondankbare zaak, namelijk agitatie en propaganda van het collectivisme, maar dit keer gaan wij nuttig gebruik maken van nieuwe ervaringen. In de voor ons nieuwe werk- en leefomstandigheden van de emigratie streven wij er naar om het collectieve van lezers te winnen. Bij het aanvangen van deze omslachtige taak nemen wij de stelling aan dat communicatie de integratie bevordert. En wij zijn er van bewust dat deze stelling niet onmiddellijk wordt aanvaard en als eigen beschouwd wordt. Waarom doen wij dat? Hoeveel emigranten in Duitsland, Israлl, Amerika, Frankrijk, Belgiл, Engeland of waar dan ook worden s’nachts niet wakker door gewetenswroeging en liggen niet nog urenlang klaarwakker en verwijten zichzelf van ondoordacht, materieel en psychologisch slecht voorbereide migratie? Hoeveel mensen, voornamelijk de oudere generatie, gooien met wanhoop hun leerboek van een vreemde taal niet weg? Hoeveel van hen blijven ononderbroken piekeren hoe zoiets met hen had kunnen gebeuren, door welke geheime krachten zij hun voorzichtigheid uit het oog verloren hadden, zodanig dat zij, dronken van hun eigen vrijmoedigheid, de moed hadden hun Vaderland te verlaten. Hun Vaderland waar ze zoveel van houden maar die om wat voor reden niet meer van hen houdt. En nu wordt hun grootste menselijke kunnen –   de communicatie - hen ontnomen, want   in een vreemd land worden ze niet   voor ernst genomen wanneer ze die paar woorden die ze al geleerd hebben, ook   nog verkeerd uitspreken. Hoeveel Russische intelligentie – emigranten – beseffen veel te laat dat ze nooit een volwaardige deel van deze nieuwe maatschappij zullen uitmaken, dat ze nooit hun leven opnieuw kunnen beginnen, omdat je mentaliteit veranderen zonder je zelf te verliezen onmogelijk is?   Het is onmogelijk een van “hen” worden net zoals het onmogelijk is opnieuw geboren te worden. En dan beginnen er verschillende vreemde transformaties. Mensen beginnen te degraderen. Gezinsbanden, die daarvoor sterk waren, worden plotseling bros. Sterke mannelijke persoonlijkheden worden plotseling zeer kwetsbaar. Persoonlijke tragedies maken vele levens korter. De emigrant probeert zichzelf te in de maling te nemen en geeft aan de verschijnselen grote namen, b.v. schok wegens ingrijpende plaatsverandering, spleen, melancholie, depressie…   Iedereen probeert kost wat kost het woord “nostalgie” te vermijden. De reden daarvan is de innerlijke belofte aan jezelf bij het verlaten van je Vaderland, dat je nooit last zal krijgen van deze klassieke “ziekte” van alle emigranten. De nostalgie nadert zeer stilletjes en begint in geheim wraak te nemen op de emigrant. Dan begint hij ook met zijn verstand te begrijpen dat creatieve persoonsontwikkeling, vruchtbare denkprocessen zonder energetische verband met je geboorte land, met je volk, met je Vaderland, zo goed als onmogelijk zijn. De mens begint plots aandachtig naar zijn eigen kinderen te kijken en hij herkent zich er niet meer in, zijn nationale kenmerken en met grote angst die hij nooit aan iemand zal vertellen, beseft hij, dat het nog altijd zijn kinderen zijn, maar van andere nationaliteit. Het zijn Belgen, Duitsers, Amerikanen… Wij zijn moe van jarenlang opgedrongen principes van het socialistische collectivisme. Wij hebben alle negatieve kanten ervan in praktijk kunnen ervaren, daarom geloven wij niet meer in de positieve kanten ervan en onze afkeer voor het voormalige socialistische systeem werken wij op onze lotgenoten uit die net zo als wij hier zijn beland. Wij kruipen in onszelf, verbranden ons eigen zenuwstelsel en beginnen stilletjes elkaar te haten. In de geпsoleerde ruimte van je eigen gedachten vind je zichzelf altijd de beste. Emigranten van het eerste golf, die wegvluchtten voor bloeddorstige bolsjewieken, werden in Europa met begrip en gejubel ontvangen. Vluchtelingen uit de door revolutie verscheurde Rusland bevestigden wat de hele wereld al vreesde – het Bolsjewisme is het kwaad. Emigranten van het postperestrojka golf, na de zoveelste machtswissel, werden in Europa ontvangen met vijandigheid en kregen onmiddellijk de label “Russische maffia”. Europa hoopte zeer naпef dat de rechtstreekse afstammelingen van de bolsjewieken er in zouden slagen om een democratische staat te bouwen, waar de burgers bescherming zouden genieten. In dit geval heeft Russische maffia geen ander uitweg dan naar het Westen te vluchten en zich voor de politieke vluchtelingen uit te geven. En wij proberen nu hier met onze verzamelde krachten te bewijzen dat de huidige golf van emigranten geen maffia is, maar een hoogintellectueel en zeer productief werkkracht die voor de hele wereld zeer nuttig kan zijn en dat de mensen die hun geluk in buitenland gingen zoeken, niet de slechtste bewoners van 1/6 deel van wereldoppervlakte zijn! Dat is het doel van onze initiatief. Wij, het groepje van enthousiasten hebben het tijdschrift “Denj” opgericht. Ons tijdschrift vertegenwoordigt geen partij of politieke groepering. Wij gaan nooit in naam van het collectieve optreden. Wij gaan geen strijd aan met de regeringen van de landen waar wij zijn verzeild. Wij gaan geen wraak nemen op ons verlaten Vaderland. Onze correspondenten – professionele Russisch sprekende journalisten uit de Verenigde Staten, Canada, Europa, Israлl en andere landen, alsook gewone emigranten die iets interessant en boeiend over het leven van de Russen in het buitenland aan onze potentiлle lezers kunnen   vertellen. Wij gaan vertellen over verschillende lotgevallen van emigranten, wie het hier goed hebben en wie niet en waarom. Wij gaan verrassende en lekkere recepten publiceren. Wij gaan proberen overlevingstips voor verschillende landen te geven, helpen met een raad wat je moet meenemen met een buitenlandse reis, hoe je het leven gelukkiger kan maken. En waarom moet je emigreren en waarom juist niet. Wij gaan jullie op de hoogte houden van de veranderingen in de Migratiewetgeving van de verschillende landen. Wij gaan de waarheid, nog eens de waarheid en niets behalve de waarheid aan jullie vertellen. “Denj” – dat is het tijdschrift voor de emigrant die zichzelf als een gewoon mens beschouwt. Hij heeft wat kopzorgen maar het leven gaat verder. Hij is alert zo als iedereen in de emigratie maar hij heeft nog zijn gevoel voor humor en voornaamste, hij heeft nog zelfrespect en vaderlandse gevoelens. Wij willen iedereen herinneren dat ongeacht van waar we nu verblijven en door welke problemen wij dan ook vluchten voor politieke, economische of persoonlijke onstabiliteit, wij Russische mensen blijven in ons ziel. Omdat wij worden herenigd door ййn achtergelaten levensruimte en ййn taal. Je kunt tataar of Oezbeek, Kazach, jood of een “gezicht van andere nationaliteit” zijn, je blijft Russische tataar, Russische Oezbeek, Russisch jood en zelfs Russisch “gezicht van andere nationaliteit”. En daar kan je bitterweinig aandoen. Het is al bevestigd door de verschillende generaties van de emigranten. En daarom gaan wij allemaal ons tijdschrift in ййn taal lezen – in het Russisch. En als ons tijdschrift hem helpt de moeilijkheden te overleven en het leven zelfs voor ййn emigrant iets aangenamer maakt, hem de moed geeft en zijn geest versterkt, hem aan zijn wortels herinnert en zijn vermoedens bevestigt dat hij er niet alleen is dan hebben wij onze taak vervuld. Met vele groeten Leonid OLGIN Hoofdredacteur